Setny Post ! ! ! Będzie przydługo...

Ostrzegam lojalnie, ze będzie dzisiaj długo...uff.
Zleciało tak szybko. Ale nie o tym chciałam dzisiaj, tak jakoś zobaczyłam, że to będzie 100 post - musiałam wspomnieć ;)

Trochę się ostatnio zagubiłam we wszystkich robótkach. Za dużo na raz :( Robię sobie serwetkę, chciałam mieć ją na wrzesień, ale nie wyszło, szkoda. nawet polowy jeszcze nie mam, a ile jest pokaże przy najbliższej okazji, bo dzisiaj już mi się nie chce iść robić zdjęcia.
Za to zrobiłam już prawie do końca pierwszą z trzech metryczek dla znajomej-

Jeszcze dwie podobne, dla bliźniaczek:) Wspominałam o tym w poprzednich postach.

Zbliża się też rocznica ślubu mojego braciszka i bratowej. 

"Wyiksowalam" dla nich taką pamiątkę.

Będzie z tego poduszeczka do sypialni. Może mama mi uszyje, a może ja sama...

No bo jakoś tak wyszło, i zapomniałam się pochwalić.

Tak mi się podoba jak szyjecie, nawet nie marzę o tym by to były tak cudowne rzeczy jakie na waszych blogach podziwiam, ale przynajmniej chciałam spróbować cokolwiek.

Moja mama wiedziała, bo ciągle o szyciu mówiłam  tak się jakoś zgadała z moją sąsiadką okazało się że pewna pani chce sprzedać starą maszynę- z szafką.

No i mam ja, dostałam w prezencie od mamy na urodziny.

Niestety okazało się, ze maszyna stała, stała, i stała...nie używana. I się od tego stania popsuła.

W ubiegłym tygodniu została przywrócona do stanu używalności. A ja nabrałam odwagi by do niej usiąść.

Chciałam coś uszyć, coś prostego, od czegoś zacząć trzeba.

No i uszyłam- legowisko dla Kotka.

Myślę nieskromnie, ze jak na pierwszy raz wyszło całkiem nieźle :))

Ale, ze było mi mało, to ze starych rzeczy - pustych butelek po wodzie, starych gąbek  kawałka tektury i starego koca, z pomocą młodszej córci wyprodukowałam taką oto pufę :))

Nie jest rewelacyjna, ale siedzieć się da, i o to chodziło :)

A tutaj moja pufa i moja maszyna -

Trenuję sobie w dalszym ciągu frywolitkowe kwiatuszki-

Z tych powstaną spineczki dla dziewczynki.

Jeszcze coś o ogrodzie chciałam Wam napisać, a właściwie o podwórku. Otóż okazało się, ze nie wiadomo jakim cudem, na podwórzu gdzie rośnie tylko trawa wyrósł krzaczek pomidora. Wyrósł dopiero we wrześniu, i jak go dostrzegliśmy miał maleńkie pomidorki. Trochę podrosły ale były zielone, przyniosłam je do domu, zastanawiając się czy się zaczerwienią i tak wyglądają teraz-

tzn wyglądały tak, bo jeden jest już zjedzony. Pyszny był.

Dziś rano zaskoczył mnie przymrozek, nie tylko chyba mnie. Wczoraj sobie  podziwiałam jak pięknie pożółkły liście orzecha, a rano były białe od szronu. ale były.

Jak tylko zaczęło oświetlać je słońce, tak było słychać jak liść po liściu opada pod drzewem.

Coraz smutniejszy widok :(

Żeby na smutno nie kończyć tego Jubileuszowego posta to się jeszcze pochwalę wyróżnieniem jakie dostałam od Ines z Bloga http://robotki-ines.blogspot.com/. Nie wiem za co to wyróżnienie  ale strasznie mi miło i bardzo bardzo dziękuję za nie.

Powinnam przekazać, je kolejnym pięciu osobom prowadzącym bloga, ale na prawdę nie potrafię wybrać:( Wszystkie robicie takie piękne rzeczy, każde prace są wyjątkowe. Dlatego przekazuję te wyróżnienie wszystkim którzy do mnie zaglądają, i zostawiają komentarze:)

Jeżeli Ktoś dotrwał do końca to serdecznie dziękuję za zainteresowanie, zostawiam pozdrowienia, buziaki i do następnego razu :*