Co się dzieje gdy umysł szwankuje...

Witam Witam!!!

Mało, że zaginęła moja wena, to wraz z nią resztki rozumu przepadły. I co?? No i jest efekt.

Skończyłam wczoraj metryczkę, ooo jak ja się ucieszyłam. Uprałam, uszykowałam, zdjęcia popstrykałam.  Dumna i blada wysyłam foteczki do osoby która tą metryczkę zamówiła, czekam z  wewnętrznym uśmiechem na werdykt.

Poszły takie obrazeczki-

Patrzę- idzie wiadomość-

"Metryczka jest piękna !!!"

I nagle czytam-

"a to ta dla mnie?? "

Ja no owszem, ta, wciąż z rozradowaną dumą odpisuję, a tu nagle przychodzi-

"no bo jest problem..."

Już mi ten wewnętrzny blask zgasł jak słomka na lodzie... czekam, jaki to ten problem

"...Wojtuś a nie Michaś..."

No ... Jak mi się zamienił Wojtuś w Michasia tego nie wie nikt. 

Mało tego, jak zaczęłam wyzywać sama na siebie, ze co mi do tego mojego pustego łba strzeliło, to jeszcze Michasia zamieniłam na Maciusia, i dzieci na mnie jak na kosmiczne zjawisko patrzyły, nawet nie chcę wiedzieć co myślały. No zapewne, ze matka im zgłupiała, Widzi Michaś, czyta Maciuś a powinno pisać Wojtuś. Ech... zgroza umysłowa, czarna dziura i teraz trudno, na to niestety lekarstwa nie ma.

zmieniłam te literki, jakoś mi się wpasowało nawet w to samo miejsce i jest tak-

Wysłałam fotki ponownie, kazałam 10 razy sprawdzić czy czegoś nie spierdzieliłam jeszcze, szczęśliwie już nie.

A teraz się przyznaję.

Nie cierpię, nienawidzę robić więcej niż raz ten sam wzór metryczki. Dusi mnie i dławi, jak muszę zrobić to samo. Pamiętam jak kiedyś musiałam zrobić metryczki dla bliźniaczek, i ich młodszej siostry.

Miały być takie same, a jednak inne, a dla młodszej różnica miała być większa, ale nie odbiegać... No i co byście zrobiły w takiej sytuacji??

Nie wiem w którym miejscu mam to wrzucone na bloga bo było to już dość dawno, wiec pokażę wam jak wybrnęłam-

Dla bliźniaczek-

Dla ich młodszej siostry-

O kolory nie pytajcie lepiej, bo wolę unikać tego tematu :/

A potem dopadła mnie kolejna zgroza-

Zdrobnienia imion!!!

Jak ja nie lubie szyć zdrobniałych imion, wcale nie jest lepiej niż przy ponawianym wzorze.

A dlaczego??? Przez Lilunie i Laurunię.

Też dwie siostrzyczki

w dodatku moja koleżanka ma pieski o tak samo brzmiących imionach.

Więc gdybym Pisała Laura i Liliana nie została bym skażona, no ale babcia chciała, babcia dostała.

A wiosną szyłam tą metryczkę-

Więc spadło na mnie to jak grom z jasnego nieba. Mało, ze wzór ten sam, zmiana koloru nie pomogła mimo wszystko, to żeby chociaż Wojciech. Z Wojciecha Michała bym chyba nie zrobiła, tak sądzę, bo w sumie czy to wiadomo co się tam w mojej głowie dzieje??

I jedno jeszcze na koniec napiszę. Podziwiam Izę za wyszycie kilku metryczek z bucikami, bo ja nie szyjąc ich, widząc u niej tylko- bucików mam serdecznie dość, chociaż bardzo mi się podobają, i może kiedyś mi to minie W trakcie zmagań Izy z owymi bucikami, miałam też je wyszyć, ale zamieniłam  na smoczek, bo normalnie bym nie dała rady ;)

a poza wszystkim Kocham robić metryczki :D

I tym miłym akcentem zakończę pisanie, a raczej zatruwanie bloga, i pójdę zrobić coś wiele milszego. Odstresuję się przeglądając Wasze blogi (chyba ze jakaś zazdrość mnie dopadnie widząc, ze Ktoś potrafi coś, czego ja nie umiem)  ;)

Miłego Poniedziałku !!!