Dzieci powiedziały- Nicolka i Bogusia, i tak zostało...

Witam w poniedziałkowy wieczór.
Troszeczkę mi się ten post przesunął w czasie. Po części przez minione święta-pt. dzień babci i dziadka.
Wczoraj z okazji święta babci, i ja skorzystałam, mama zaprosiła na niedzielny obiadek swoje wnuki kochane, a z wnukami i ja przybyłam, a co;)
Cały dzień prawie poza domem , więc wieczorem nie miałam już weny na napisanie tego postu.
Ale jak obiecałam kilka dni wcześniej przychodzę by przedstawić Wam nasze nowe kocie państwo.

Całą historię z nimi trzeba zacząć od ich matki.
Jest to kotka naszych troszeczkę dalszych sąsiadów.
Nie są oni za bardzo zainteresowani losem swoich zwierząt bo w domu  mieszkają w sumie sami chłopcy, tak więc zwierzaczki pozostawione są same sobie , co za tym idzie przez większość czasu chodzą głodne i zaniedbane.
Kotkę dokarmiają sąsiedzi , podrzucając  przez płot jakieś jedzenie no ale sami właściciele nie lubią takiej pomocy i nie pozwalają na to .
Kotka na początku sierpnia miała małe.
Sąsiedzi te co mieli gdzie wydać to wydali. Jedną kotkę wzięła nawet sąsiadka z przeciwka , dwa zostały.
Jednakże, kotka znów spodziewa się małych, więc pozostałe dwa kotki przyprowadzała do nas aż w końcu je zostawiła.
 Malutkie były, tak zmizerniałe , ze gdy do nas przyszły wyglądały jakby dopiero skończyły miesiąc a nie pięć.
Dla porównania widziałam też kotkę którą we wrześni wzięła sąsiadka- od tej dwójki była co najmniej dwa razy większa.
I dzisiaj, chociaż one już doszły do siebie i urosły to dalej jest różnica tych dwóch miesięcy normalnego karmienia i ogólnie domowego ciepła.

Na początku nie chciałam ich zatrzymywać ze względu na naszego starszego kocura który na poprzednie nasze pupile reagował dosyć gwałtownie i agresywnie.
Ale nie jest tak źle jak się tego spodziewałam. Bercik jest w stosunku do nich dosyć obojętny, nie charczy ani nie fuczy i nawet nie przeszkadza mu jeść koło nich. Chyba, że się za bardzo zbliżą to dostają ostrzegawczo po uszach ;)
 Może zrobił się już stary , albo reakcja jest już inna bo obydwa kociaki to kotki ;)

Ale dosyć pisania już o nich, czas na zdjęcia abyście sami mogli zobaczyć jakie one są  kochane.


Z pierwszych dni u nas nie mam zdjęć , te pierwsze są robione tuż przed sylwestrem .

No i nie mogę nie pokazać króla naszego domu- 

Bernard we własnej osobie- Na kolanach u ulubionego Pana ;)

I w trakcie udawanych wędrówek-

I jak się Wam podobają nasze koteczki ??